Κτύπημα στο κεφάλι σε παιδιά μικρότερα από 2 ετών.
Τα κτυπήματα στο κεφάλι είναι συχνά στην προνηπιακή ηλικία κατά τη φάση κυρίως που το παιδί μαθαίνει να περπατά. Δυστυχώς είναι αδικαιολόγητα συχνά και στη βρεφική ηλικία . Στην πλειονότητα των περιπτώσεων δεν έχουν σαν αποτέλεσμα σοβαρή βλάβη του εγκεφάλου αλλά αποτελούν αιτία επίσκεψης σε τμήματα ατυχημάτων.
Ένας συχνός μηχανισμός κτυπήματος στο κεφάλι σε βρέφη είναι η κακή συνήθεια να τοποθετούνται σε επιφάνειες όπου δε μπορούμε να τα δέσουμε. Τέτοιες επιφάνειες είναι το κρεββάτι των γονιών, καναπέδες, αλλάχτρες. Σχεδόν πάντοτε ο γονιός περιγράφει μιά στιγμιαία απόσυρση της προσοχής του από το βρέφος το οποίο και πέφτει στο πάτωμα. Επίσης συχνά τοποθετούνται βρέφη σε καροτσάκια ή καρεκλάκια χωρίς να δεθούν με αποτέλεσμα να πέφτουν .
Όταν συμβεί ένα τέτοιο ατύχημα πρέπει να έχουμε υπόψη μας τα παρακάτω:
Επικοινωνούμε με το γιατρό ιδιαίτερα αν αφορά βρέφη μικρότερα από 6 μηνών.
Είναι μεγαλύτερος ο κίνδυνος αν το ύψος από το οποίο έπεσε το βρέφος είναι πάνω από 90 εκατοστά. Αν η πτώση έγινε με ταχύτητα π.χ πτώση από κούνια ή ποδηλατάκι. Αν η επιφάνεια πρόσκρουσης είναι σκληρή.
Είναι ανυσηχητική οποιαδήποτε απώλεια συνείδησης .
Αν το βρέφος παρουσιάσει πάνω από 2 εμετούς.
Αν δυσκολευόμαστε να το ξυπνήσουμε.
Αν έχει δημιουργηθεί καρούμπαλο μεγαλύτερο από 3 εκ κυρίως στο μέτωπο.
Τα περισσότερα κτυπήματα στο κεφάλι στην ηλικιακή ομάδα 0-2 χρονών έχουν σαν αποτέλεσμα ήπια συμπτωματολογία . Όταν διαπιστώνουμε ότι το παιδί δεν παρουσιάζει κανένα σύμπτωμα εκτός από κλάμα και πόνο στο σημείο που κτύπησε μπορούμε να κάνουμε τα ακόλουθα:
Εφαρμογή παγοκύστης για 10 λεπτά και επανάληψη σε μισή ώρα αν χρειάζεται ανάλογα με το βαθμό οιδήματος.
Αφήνουμε το παιδί να κοιμηθεί αλλά το ξυπνούμε σε 2 ώρες και εκτιμούμε την ανταπόκριση του.
Κοιμόμαστε στο ίδιο δωμάτιο με το παιδί κατά το βραδυνό ύπνο.
Μπορούμε να δώσουμε παυσίπονο για τον πόνο.
Το οίδημα (καρούμπαλο) μπορεί να χρειαστεί και μία εβδομάδα για να υποχωρήσει εντελώς.
Τα ατυχήματα είναι μέρος της ζωής των παιδιών. Έχουν συμβεί σε όλους τους γονείς κατά το μεγάλωμα των παιδιών τους. Αυτό που πρέπει όμως να έχουμε υπόψη μας είναι ότι η πρόληψη είναι καλύτερη από οποιαδήποτε αντιμετώπιση.