ΠΑΙΡΝΩ ΑΓΚΑΛΙΑ ΤΟ ΒΡΕΦΟΣ ΜΟΥ ΟΤΑΝ ΚΛΑΙΕΙ?

Οι γονείς νεογέννητων ρωτούν συχνά όλο αγωνία ,< Να παίρνω αγκαλιά το μωρό μου ή θα μάθει στο πιάσμα ?

Η ερώτηση είναι τόσο συχνή και μάλιστα διατυπωμένη με πανομοιότυπο τρόπο στην Κυπριακή διάλεκτο που μου προκαλεί έκπληξη. Είναι μάλλον μια βαθιά ριζομένη αντίληψη που πηγάζει από τη συλλογική εμπειρία Κυπρίων μαμάδων μιάς άλλης εποχής που οι γυναίκες είχαν πολλά παιδιά, αγροτικές εργασίες , οικιακές εργασίες και δεν είχαν την πολυτέλεια να κανακεύουν τα βράφη τους.

Πέραν λοιπόν από το κοινωνιολογικό ενδιαφέρον που έχει αυτή η τόσο διαδεδομένη αντίληψη έχει και ιατρικό ενδιαφέρον.

Ξέρουμε λοιπόν πως τα βρέφη και ιδιαίτερα τα νεογέννητα έχουν ανάγκη τη σωματική επαφή με τους γονείς που είναι ο τρόπος να μειώσουν την εσωτερική ένταση που νιώθουν μόνα τους σε ένα άγνωστο κόσμο.

Η συναισθηματική αυτή ανάγκη είναι τόσο σημαντική όσο και η ανάγκη τους για τροφή.

Ακριβώς λοιπόν όπως ταίζουμε το βρέφος πρέπει να το κρατούμε και να το αγκαλιάζουμε ιδιαίτερα όταν αυτό κλαίει. Με τον τρόπο αυτό δημιουργούμε ένα μοντέλλο σχέσης το χαρακτηριστικό της οποίας είναι η σταθερότητα στην ικανοποίηση των αναγκών του . Έτσι το βρέφος μαθαίνει να εμπιστεύεται τους φροντιστές του και στο μέλλον παρουσιάζει την ικανότητα να δημιουργεί το ίδιο σχέσεις τρυφερότητας και φροντίδας.

Τα βρέφη λοιπόν δε μαθαίνουν να ζητούν την αγκαλιά επειδή τους την προσφέρουμε. Τη χρειάζονται και τη δικαιούνται.

Αγκαλιάστε λοιπόν τα βρέφη σας όσο και όποτε το χρειάζονται.

Να μη ξεχνάμε ότι το χρειαζόμαστε αντίστοιχα και εμείς οι γονείς. Οι πρώτοι μήνες της ζωής περνούν τόσο γρήγορα που είναι κρίμα να μην τους χαρείτε με όλα τα όμορφα και τα δύσκολα τους.