ΚΟΛΙΚΟΙ

Όταν ο γιατρός χρησιμοποιεί τον όρο < το μωρό έχει κολικούς> περιγράφει το βρέφος που κλαίει υπεβολικά χωρίς να υπάρχει κάποια παθολογική αιτία. Νομίζω ότι είναι από τις δυσκολότερες καταστασεις που αντιμετωπίζει ο νέος γονιός και βάζει σε δοκιμασία τόσο την οικογένεια όσο και τον παιδίατρο.

Τι σημαίνει λοιπόν υπερβολικά? Ένα βρέφος ηλικίας 0-3 μηνών κλαίει κατά μέσο όρο 135 λεπτά το 24ωρο. Ο ορισμός που δόθηκε λοιπόν στους κολικούς είναι κλάμα πάνω από 3 ώρες πάνω από 3 μέρες την εβδομάδα για πάνω από 3 εβδομάδες! Θα μπορούσε κανείς να πεί ότι είναι μιά φυσιολογική συμπεριφορά βρέφους στο άκρο του φάσματος του φυσιολογικού. Έχει τα εξής χαρακτηριστικά:

• Αρχίζει αιφνίδια και σταματά επίσης ξαφνικά.

• Εμφανίζεται κυρίως τις βραδυνές ώρες.

• Το κλάμα είναι τσιρηχτό και το μωρό μοιάζει να πονεί.

• Δύσκολα μπορεί να παρηγορηθεί.

• Αφορά τους πρώτους 3 μήνες της ζωής.

• Συνοδεύεται από κινήσεις τεντώματος, σφυξήματος , ερυθρότητας στο πρόσωπο.

  Η διάγνωση των κολικών δηλαδή του υπερβολικού κλάματος γίνεται αποκλείοντας άλλες παθολογικές αιτίες ξαφνικής ανησυχίας. Αυτό είναι και η δουλειά του παιδίατρου που με την πείρα και τις γνώσεις του θα σας καθησυχάσει ότι τίποτε παθολογικό δεν συμβαίνει.

  Κυρίως οι γονείς πρέπει να μάθουν να αντιμετωπίζουν αυτά τα επισόδεια όσο πιό ήρεμα μπορούν. Η μεταλόχειος κατάθλιψη , το υπερβολικό άγχος των γονιών , η ένταση στο σπίτι θα επιδεινώσουν ή σύμφωνα με άλλους θα δημιουργήσουν τους κολικούς. Πολλοί γονείς αισθάνονται έντονα αισθήματα ανεπάρκειας ή κάποιοι αισθάνονται πως το μωρό τους πονεί και δε μπορούν να βοηθήσουν με αποτέλεσμα να μη μπορούν να κάνουν τίποτε για το μωρό σε αυτή τη δύσκολη φάση.

  Η σωματική επαφή, η αγκαλιά και η υπομονή είναι οι κυριότεροι τρόποι αντιμετώπισης.

  Και όπως συχνά λέω στο ιατρείο : < Καλώς ορίσατε στον κόσμο των γονιών>.